Door: Eric Bor
In de Tweede Wereldoorlog mocht er niemand op het strand komen. Ook de schelpenvissers niet en dat betekende meteen het einde van een lange traditie. Al in de Middeleeuwen waren er schelpenvissers. De methode is in al die jaren weinig veranderd: de schulper (schelpenvisser) trok een beugelnet achteruit door de branding, bewoog de beugel op en neer om het zand weg te spoelen en leegde de beugel op zijn kar. De kar stond hoog op twee wielen om de branding te trotseren en had brede velgen om niet in het mulle zand weg te zakken. De kar werd door een paard getrokken. Het kostte het paard heel veel inspanning om de kar vanaf het strand de eerste duinenrij op te trekken. Daarom werden in de kar vaak kleinere hoeveelheden schelpen omhoog gebracht, die de schulper bovenop het duin even op een eigen plekje neergooide.