Wil je je als vrijwilliger bij onze Stichting Werkgroep Oud-Castricum aanmelden? Je bent van harte welkom!
Er bestaan verschillende activiteiten waarvoor je je kunt opgeven, zoals archeologie, archief, archiefonderzoek, cultuurhistorie en monumenten, educatie, fotografie en film, jaarboeken, tentoonstellingen. Of voor gebouw beheer en onderhoud, ICT, PR en website.
Momenteel zijn er vacatures voor medewerkers:
Interesse op een van de gebieden kan leiden tot vrijwilligerswerk bij de stichting. Uiteraard word je ingewerkt!
Stuur een email aan het secretariaat.
Wij nemen dan contact met je op. Daarna maken Folkert Bangma of Rino Zonneveld je wegwijs in ons gebouw De Duynkant aan de Geversweg 1b in Castricum. En we zullen alle vragen proberen te beantwoorden.
2 januari 2019
Tijdens het project Castricumse Streken zijn er 10 filmpjes gemaakt van een aantal artiesten. Met hun schriftelijke toestemming zijn die op YouTube gezet. De kunstenaars vertellen over hun schilderwerk/hobby.
Als je nieuwsgierig bent, klik dan op deze link om de filmpjes stuk voor stuk te bekijken.
19 december 2018
Niets uit deze publicatie mag worden overgenomen zonder toestemming van de Stichting Werkgroep Oud-Castricum.
Op 11 september 2014 is Wim Hespe op 83-jarige leeftijd overleden. Wim heeft veel betekend voor de Stichting Werkgroep Oud-Castricum. Op 28 september 1992 is hij lid geworden van onze werkgroep. Wim was toen gepensioneerd, had daarvoor bij Brocades gewerkt als afdelingschef geneesmiddelenresearch. Wim was bij Oud-Castricum geïnteresseerd in archiefonderzoek en vooral in de ontwikkeling van de gezondheidszorg in Castricum. Hij heeft met veel enthousiasme dit onderzoek verricht. Elke dinsdagavond ging Wim met drie andere werkgroepleden naar het Regionaal Archief te Alkmaar. Hij begon met het overnemen van gegevens over de 17e en 18e eeuw uit het Oud-Rechterlijk Archief. Ook ging hij een jaar elke vrijdag met Wim Rebel en Frans Baars naar datzelfde archief om de dossiers van de gemeente Castricum over de periode 1916-1936 te inventariseren.
Wim schreef leverde al vrij snel een artikel voor het jaarboek. Dat was in 1994 over de gezondheidszorg in ons dorp vanaf de 17e eeuw tot 1950, de vroegere chirurgijns, heelmeesters en de latere huisartsen.
Zijn schrijfstijl was uitvoerig, maar heel boeiend en plezierig.
Na de gezondheidszorg verdiepte Wim zich in de armenzorg, waaraan hij drie artikelen heeft gewijd.
In 1999, bij de herdenking van de Slag bij Castricum, schreef Wim zowel een hoofdstuk in het boek dat hierover verscheen, alsook in het jaarboek met als titel ‘Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap in Castricum‘.
Op zijn initiatief werd de eerste computer bij de werkgroep in 1999 geïnstalleerd door zijn zoon Daan. Wim is toen ook begonnen met het handmatig scannen van afbeeldingen, die in de computer werden opgeslagen en nu nog deel uitmaken van de beeldbank; daarmee is hij als het ware de grondlegger van de beeldbank.
Na het overlijden van Wil Steeman in het jaar 2000 nam Wim diens PR-functie over. Twee jaar later heeft hij die overgedragen aan Hans Boot. Al veel eerder was Wim begonnen om vooral inwoners van nieuwe woonwijken in Castricum kennis te laten maken met Oud-Castricum door huis aan huis een brochure te bezorgen met de historische achtergrond van hun straatnaam.
Daarnaast heeft Wim thuis veel uittreksels gemaakt uit vooral de Castricumse kranten vanaf 1966. Deze uittreksels kunnen via zoektermen op de website worden geraadpleegd.
Samen met Lien Steeman behartigde hij de beschrijving in het jaarboek van de panden en de bewoners van een bepaalde straat. Voor dat doel onderzocht hij de geschiedenis van de huizen en was hij zo’n tien jaar geleden samen met Piet Blom wekelijks te vinden bij het Kadaster in Alkmaar. Dat heeft hij meerdere jaren gedaan. Na de Burgemeester Mooijstraat kwam de Dorpsstraat aan de beurt, wat meerdere artikelen ging omvatten. Dit laatste en inmiddels 10e deel is verschenen in het 37e Jaarboek (2014).
Wim was hulpvaardig, consciëntieus, ook kritisch, had humor, was geïnteresseerd, had altijd ideeën en onderwerpen voor het jaarboek. Bij een van de bezoeken aan Wim aan het einde van zijn leven, vertelde hij mij dat hij nog graag had willen schrijven over de politieke rol die schout Joachim Nuhout van der Veen speelde in de Nationale Vergadering in ’s-Gravenhage.
Het heeft niet meer zo mogen zijn. Wij zijn Wim heel veel dank verschuldigd voor zijn enorme inbreng, zijn vele werk en grote oeuvre aan artikelen.
Simon Zuurbier
5 december 2018
Niets uit deze publicatie mag worden overgenomen zonder toestemming van de Stichting Werkgroep Oud-Castricum.
Op 9 oktober 2013 overleed op 91-jarige leeftijd Lien Steeman. Lien heeft een grote bijdrage geleverd aan de activiteiten van Oud-Castricum. Na het overlijden van haar man Niek Steeman in 1973 heeft Lien zich aangemeld als lid van de werkgroep. Haar man was medeoprichter van de Werkgroep Oud-Castricum, was de spil van de archeologisch onderzoeken en speelde ook een belangrijke rol bij de inrichting van ons gebouw De Duynkant.
Lien was heel betrokken bij het werk van Oud-Castricum. In 1976 bood zij aan om in de showroom van haar zaak aan de Overtoom een fototentoonstelling in te richten over de oude dorpskern, die op dat moment in de politiek ter discussie stond. In de periode 1979 tot 1986 hielp Lien met de inventarisatie van gegevens uit oude transportakten op het Regionaal Archief te Alkmaar.
Zij heeft zich ook vooral verdiept in allerlei onderwerpen uit de geschiedenis van Castricum en heeft daarover alleen of samen met anderen artikelen geschreven die zijn gepubliceerd in onze jaarboeken. Samen met Frans Baars verzorgde zij een artikel over tante Sientje, een vrouw die tijdens de oorlog een grote rol speelde in het verzet en een artikel over de geschiedenis van de rooms-katholieke Pancratiusparochie. Met Wim Hespe schreef zij over de Burgemeester Mooijstraat en vijf artikelen over de Dorpsstraat.
Van eigen hand verschenen de artikelen over de Castricumse korenmolen aan de Soomerweg, over de oude dorpssmederij van Dorus de Groot in de Schoolstraat en over de geschiedenis van de boerderij ‘Het Knophuis’ aan de Verlegde Overtoom.
Gedurende vele jaren organiseerde Lien rondleidingen voor scholen en andere groepen in De Duynkant. Wij denken met veel respect en waardering terug aan Lien Steeman die veel voor Oud-Castricum heeft betekend.
Niek Kaan
5 december 2018
Niets uit deze publicatie mag worden overgenomen zonder toestemming van de Stichting Werkgroep Oud-Castricum.
Op 12 december 2013 twee dagen na zijn 83e verjaardag overleed Loek Zonneveld. Loek was bijna 30 jaar een markant lid van de werkgroep Oud-Castricum. Samen met Jaap Stuifbergen verzorgde hij talloze diavoorstellingen over de historie van ons dorp. Hij werkte mee aan tentoonstellingen en aan de uitgifte van verschillende boekwerkjes. Hij beheerde de fotocollectie en de donkere kamer van de werkgroep. Bovenal was hij, geboren Bakkummer, een vraagbaak voor allerlei onderwerpen op het gebied van de plaatselijke historie.
Aan de moeilijke oorlogsjaren bewaarde hij levendige herinneringen. Onvergetelijk zoals hij kon vertellen over de armoede in de crisisjaren en de grote standsverschillen.
Loek kende ontzettend veel mensen ook dankzij zijn functies bij Vitesse ’22, Radio Castricum, de Amateurtuindersvereniging en zijn werk als operateur in het Corsotheater.
We zijn blij dat hij in 2012 nog kon helpen bij een tentoonstelling en een artikel in het jaarboek ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van deze bioscoop. Zo’n 17 jaar was Loek bestuurslid van Oud-Castricum en tot op het laatst had hij belangstelling voor het wel en wee van de werkgroep. Hij was trots op de koninklijke onderscheiding die hem voor zijn vele verdiensten in 2006 werd toegekend. De werkgroep zal hem erg missen.
Herinneringen van Loek Zonneveld
Mijn grootvader Kees woonde op het Commissarishuis, een klein boerderijtje aan de Zeeweg. Hij tuinde in het duin en hield er een koppel geiten. Hij beheerde ook een stortplaats voor schelpen. Als er veel schelpen op het strand lagen dan gooiden de schelpenvissers hun wagen leeg bij mijn grootvader en keerden zo snel mogelijk terug naar het strand voor een nieuwe lading. Er werd bijgehouden hoeveel karren er gelost werden en die hoeveelheid konden de schelpenvissers later weer ophalen om naar de kalkovens te brengen. Mijn vader ‘Jaap van Kees’ is in het Commissarishuis geboren. Hij heeft ook schelpen gevist en hij ging diepspitten bij de boeren. Wat hij ook deed was takken halen uit het duin voor de bakkersovens. Hij deed van alles om aan de kost te komen. We hebben het in de dertiger jaren erg arm gehad.
De polis van de ‘dooienverzekering’ werd als onderpand gegeven voor een lening. Alle kleren maakte moeder zelf. Ze moest dus een naaimachine hebben. Die betaalden ze af met 25 cent in de week.
Op de Mient woonde een familie Loeb, een vriend van dokter Leenaers. Hij was advocaat en van joodse afkomst. In 1940 emigreerde hij naar Argentinië. Zijn dochter woont er nog en een zoon van hem woont in Amsterdam. Die advocaat stuurde toentertijd een wieg met allemaal kleren die zijn eigen zoon niet meer aan kon. Daar had ik dan een pakkie van. Het was een pak met allemaal blokkies erop; het leek op een clowntjespak. Ik zal het nooit vergeten. Je was er trots op want je had niets anders.
Aan mijn schooltijd heb ik geen goeie herinneringen. Ik had altijd het gevoel dat de meeste onderwijzers op arbeiderskinderen neerkeken. Als je van de middenstand was dan werd je voorgetrokken.
Het was ook nog eens een onzekere tijd. In begin 1940 werd een deel van de jongensschool van de Augustinus gevorderd voor de Nederlandse soldaten. Er was een veranda en die maakten ze dicht en dat werd een keuken. De schoolkinderen werden overal neergezet. Er ging een klas in het gymnastieklokaal en er zat een klas op de gang. In 1943 werden veel mensen geëvacueerd en zo af en toe was er geen school. Schriften waren er niet meer.
Erg kerks waren we niet en dan hoor je er ook al niet bij. Mijn hoogste rapportcijfer was 163 voor kerkverzuim. We woonden toen aan de Heereweg. Als je zondags naar de bijeenkomst van de Heilige Familie ging, een soort katholieke zondagsschool, dan kwam je om kwart voor één thuis en dan stond je prakkie op de kachel. Dat vond ik zonde van mijn zondagseten, want dat was de enige keer dat je een stukkie vlees op je bord kreeg en moeder maakte dan ook nog eens pudding. Ik ging dus niet meer naar de Heilige Familie. Ook mijn vriend Joop Koper niet. Op een gegeven moment kwam kapelaan Van der Zalm zeggen dat we moesten komen. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Die keer dat we er heen gingen was er een bijzondere bijeenkomst, een soort inwijding of zo. We liepen de kerk binnen. Van der Zalm zei toen: ‘’Ik had nu ook maar niet gekomen.” We draaiden ons tegelijk om en liepen de kerk weer uit. Dat was foute boel natuurlijk. Maandag op school kwam ik het wel aan de weet. Ik heb ‘s middags van 2 uur tot half 4 op mijn knieën moeten zitten.
In 1945, toen ik een jaar of 14 was, ging ik op werk uit. Je mocht op die leeftijd nog niet werken. De bunkers werden afgebroken. Samen met een koppel jongens mocht ik voor de smid Klaas Koper van die eenmansputten uit de grond halen. Na een halfjaartje kwam er op een zaterdagochtend een mannetje van het leger langs. Hij ontsloeg iedereen van rond de 15 jaar. Volgens hem moesten we naar school. Die man had wel goeie opvattingen maar daar hoefde ik thuis niet mee aan te komen. Toen heb ik in het duin boompjes geplant en daarna werd ik een soort loopjongen voor het PWN op het oude Fochteloo. Ik heb daar drie jaar gezeten en ook nog een cursusje gevolgd en allerlei administratief werk gedaan.
In 1946 ben ik ‘s avonds in de bioscoop gaan werken. Want wat ik bij het PWN verdiende gaf ik af en zo kon ik nog geen kleren kopen. De centen die ik in de bioscoop verdiende mocht ik zelf houden.
Ik werd buitengewoon dienstplichtig en hoefde dus niet
in dienst. Van de gemeente kreeg ik later nog wel een brief dat ik bij de organisatie Bescherming Bevolking aan de slag moest. Daar heb ik op ingevuld: “Ik wens geen zaken te doen met jullie.” Zo heb ik het in de brievenbus gegooid. Ik heb er nooit meer iets van gehoord.
Op een gegeven moment ben ik helemaal in de bioscoop terecht gekomen. Dat salaris droeg ik weer af en zo had ik nog weer niks. Toen ben ik gaan helpen bij Biesterbos in de fietsenstalling voor extra geld. Met een beetje heibel ging ik bij de bioscoop weg.
Mijn volgende baan was de linoleumfabriek in Wormerveer. Ik walgde van de stank. Toen kreeg ik een aanbieding uit Hilversum of ik bij een onderdeel van de NOS wilde werken. Dat was door mijn contacten bij de Bioscoopbond. Daar heb ik zo’n anderhalf jaar gewerkt. Ik was bij de opnames van het programma van Mies Bouwman en nog een paar andere afdelingen. Ik kon in dat wereldje toch niet wennen.
Daarvandaan ging ik naar de Hoogovens, waar ik 36 jaar heb gewerkt. Ik ging ‘s avonds ook weer in de bioscoop aan de slag. Dat kwam zo: ik had net scooterles gegeven bij Co Fontein, een ander bijbaantje, toen ik werd gevraagd weer in te vallen want de operateur was niet gekomen. Vanaf die tijd ben ik er gebleven. De speciale donderdagavond voorstellingen kwamen er op mijn initiatief, Ik voelde me samen met de familie Bettink verantwoordelijk voor de gang van zaken. Ik heb er in totaal 41 jaar gewerkt. En diploma als operateur had ik niet maar ik redde het evengoed.
Mijn vrouw Thea was verpleegster op Duinenbosch. Ik ontmoette haar in 1958 en eind 1960 zijn we getrouwd. Het feest was in de Brabantse Landbouw, waar toen een zuster van mij woonde. Ik ging bij mijn vader en moeder inwonen, maar in 1961 kregen we een huis aan de Poelven, Daarvoor heb ik toen een niet zo zachtzinnig gesprek met de burgemeester moeten voeren.
Later zijn we naar de Zeeweg verhuisd. In 2010 hebben Thea en ik onze gouden bruiloft samen met onze drie kinderen en vijf kleinkinderen gevierd in Hotel Borst. De zaal staat op de plaats waar mijn geboortehuis heeft gestaan. Ik kan me geen andere woonplaats dan Bakkum voorstellen.
Niek Kaan
14 november 2018
Niets uit deze publicatie mag worden overgenomen zonder toestemming van de Stichting Werkgroep Oud-Castricum.
Op 25 juli 2013 is onze voorzitter Frans Duffhues op 74-jarige leeftijd na een kort ziekbed overleden.
Frans Duffhues, geboren in Oss, woonde vanaf 1972 in Castricum en was hier werkzaam tot zijn pensionering in het onderwijs op het Bonhoeffercollege, eerst als docent Frans, later als decaan en conrector; ook was hij voorzitter van de ondernemingsraad. Gedurende tien jaar was Frans voorzitter van de Stichting Jumelage Castricum – Balatonfüred (Hongarije).
In 2007 maakte hij voor het eerst kennis met de Stichting Werkgroep Oud- Castricum. Hij was al een aantal jaren met pensioen, had historische belangstelling en zijn taken bij de Nederlandse Vereniging van Belangstellenden in het Spoor- en Tramwegwezen was hij aan het afbouwen. Toen er dan ook gezocht werd naar een nieuwe voorzitter bij Oud-Castricum, was Frans bereid deze taak per 14 februari 2008 op zich te nemen.
Frans was een bestuurder die open stond voor ieders mening. Om slagvaardiger te kunnen worden zijn onder leiding van Frans de verschillende disciplines binnen de werkgroep in taakgroepen ingedeeld. Ook was hij de initiatiefnemer van het overleg met de voorzitters van de historische verenigingen in Akersloot en Limmen.
Vanaf november 2011 is Frans betrokken geweest bij de uitbreiding van ons gebouw De Duynkant aan de Geversweg. De succesvolle acties tegen de aanvankelijke afwijzing door het gemeentebestuur heeft hij door zijn ziekte niet meer kunnen begeleiden.
Frans was een voorstander van de uitbreiding, maar evenwichtig en zorgvuldig als hij was, gaf hij altijd aan dat deze er alleen kon komen als iedereen er achter stond en dat de gevraagde investering zodanig was dat dit naar de toekomst toe door de werkgroep kon worden gedragen.
Helaas zal Frans de ontwikkelingen rond het gebouw niet meer meemaken. Hij blijft in onze herinnering als een betrokken bestuurder, die altijd de weg van consensus probeerde te bewandelen met veel inlevingsvermogen naar anderen toe en met veel persoonlijke aandacht.
Wij danken hem voor alles wat hij voor de Werkgroep Oud-Castricum heeft betekend.
5 november 2018
De Werkgroep Oud-Castricum was aanwezig op de dag van de Jong Gepensioneerden, die door de Gemeente werd georganiseerd op 18 oktober in het gemeentehuis.
Onze stand, bemand door Ron van Wezop en Theo Admiraal had over belangstelling niet te klagen. Aan veel van de 80 aanwezigen hebben we kunnen uitleggen waarom het zo leuk is om iets te doen als vrijwilliger bij onze Werkgroep, bijvoorbeeld:
