Klik hier voor een uitleg over het gebruik van de informatiebank artikelen en documenten
|
|
|
| Documentnummer | : | 14210 |
|---|---|---|
| Titel | : | Iraanse koningszoon biedt avonturier onderdak Castricummer Ralph Tuijn op de fiets richting Siberie |
| Auteur | : | Andra Laarhuis |
| Datering | : | 28 augustus 1996 |
| Beschrijving | : | SHIRAZ/CASTRICUM - Een fietstocht via het Oostblok, door het Middenoosten naar China en Siberie. Ralph Tuijn zag zijn droom eindelijk in vervulling gaan. Momenteel verblijft de 24-jarige Castricummer ergens onderweg van Iran naar Pakistan. Acht jaar geleden ontsnapte hij ternauwernood aan de dood toen hij tijdens een schoolreisje in een ravijn stortte. De gevolgen waren zo ernstig, gescheurde ingewanden en een verbrijzelde kaak en arm, dat Tuijn tot drie maal toe op sterven lag. Hij overleefde, maar zal altijd lichamelijke hinder ondervinden van het ongeluk. Het mag een wonder heten dat hij deze reis kan maken. Vlak voor zijn vertrek vertelde Tuijn zijn ouders het volgende:,,Als ik op mijn veertigste dood ben, heb ik alles gedaan wat ik wilde.'' Tuijn weet hoe breekbaar het leven is. Toch vetrok de pas afgestudeerde verpleger in mei van dit jaar op z'n mountainbike voor een niet ongevaarlijke tocht naar verre oorden. Mensen met een bijna-doodervaring schijnen als geen ander het leven te herwaarderen en op de juiste waarde in te schatten. Reizen lijkt daarmee onlosmakelijk te zijn verbonden. Tuijn relativeert dit enigszins. ,,Avontuurlijk ben ik altijd geweest, want ik heb ook door Europa gefietst. Maar door het ongeluk is er wel meer vrijheid in mijn leven gekomen'', zegt hij vanuit een logeeradres in Shiraz in Iran. Iran, bepaald geen land dat hoogt scoort in de vakantiegidsen. Ralph Tuijn denkt daar anders over. ,,De media geven een heel ander beeld, dan ik nu ervaar'', zegt Tuijn. Maar dat de bewoners van Oost-Turkije en Iran hem met open armen ontvangen, had hij al gehoord van diverse reizigers. Ook zijn interesse in andere culturen en in de geschiedenis van de verschillende landen maken hem een graag geziene gast in de bergdorpjes en steden. Tuijn wordt hartelijk begroet, moeders ontfermen zich over hem en de Iraanse autoriteiten zijn hem van grote dienst. Geschiedenis ,,Momenteel verblijf ik bij de zoon van een koning'', vertelt Tuijn. ,,Zijn vader was de voormalige koning van een onafhankelijk gebied in zuidelijk Iran en is op 127-jarige leeftijd gestorven. In verschillende boeken staat de hele geschiedenis van deze familie geschreven. Alleen is dit is het Arabisch, maar de zoon vertaalt ze voor mij in het Engels. Vanmiddag komt er een professor in de Duitse taal langs die Duitse en Engelse boeken over dat gebied meeneemt. Vanavond vertrek ik naar een onafhankelijk en afgelegen bergdorp. De inwoners zijn totaal op zichzelf.'' Naast de hartelijkheid van de mensen die hij in de dorpen ontmoette, had Tuijn in onbewoonde gebieden de grootste moeite de wilde honden van zich af te houden. ,,Ze komen hard op je af lopen. Ik sprong dan van mijn fiets en rende schreeuwend en schoppend op ze af. Dat schrok ze wel af.'' De fietsende Nederlander trekt aandacht. Zeker als het oogsttijd is in Oost-Turkije en de maaimachines New Holland heten. Tuijn werd door de Turkse Arabieren dan ook gedwongen zijn fiets even te verruilen voor zo'n logge machine en deel te nemen aan het 24-uursfeest. Visum Jaren van voorbereiding gingen vooraf aan zijn reis. Toch kon op het laatste moment een visum voor Pakistan niet worden geregeld. Met de hulp van de Nederlandse ambassadeur in Ankara kreeg hij uiteindelijk het felbegeerde stempel. Maar alleen als de Nederlander een missie had. Dus werd bedacht dat Tuijn op weg is naar India om de situatie van de arme kinderen daar wereldkundig te maken. Nog negen maanden blijft Tuijn onderweg. Hij fietste inmiddels al 8500 kilometer. Pakistan, India, Nepal, China, de Russische Staten en Siberie staan nog op de lijst. Zijn ouders en broer Michael, die de eerste weken met hem mee fietste, worden op de hoogte gehouden middels brieven en fotorolletjes. Aleen vanuit Iran durfde Tuijn geen rolletje op te sturen uit angst dat hij zou worden opgepakt in verband met spionage. ,,Want er komen hier weinig toeristen, laat staan dat ze fotorolletjes versturen.'' Ook plakte hij het Amerikaanse merk van zijn fiets af, om misverstanden te voorkomen. Zijn moeder stuurt krantenberichten op uit de diverse landen die Tuijn nog moet aandoen en andersom houdt de avonturier trouw een dagboek bij voor het thuisfront. ,,Na afloop van mijn tocht stap ik op de Transsiberie express om langzaam naar huis te reizen. De cultuurshock is op die manier minder groot dan wanneer ik binnen een paar uur met het vliegtuig op Schiphol sta. Maar gelukkig is het nog lang niet zo ver''. 1 Zwart wit foto maakt deel uit van het artikel. Ralph Tuijn (links) rust samen met zijn broer Michael uit na de eerste etappe. Kort daarna keerde Michael huiswaarts en vertrok Ralph voor zijn lange reis. |
| Soort | : | Krantenartikel |
| Naam krant | : | Dagblad Kennemerland |
| Jaargang/nummer | : | |
| Plaats | : | Castricum |
| Straat/wijk | : | Emmastraat, Koningin |
| Medium | : | Krantenartikel (kopie) |
| Rubriek | : | Personen T |
| Subrubriek | : | |
| Plaatsing | : | A4-02 |
| Archiefdoos-map-nr. | : | 13-14-7 |
Record aangepast: 22 april 2024