Klik hier voor een uitleg over het gebruik van de informatiebank artikelen en documenten
|
|
|
| Documentnummer | : | 12885 |
|---|---|---|
| Titel | : | Jubilerende Sint Wilfriedgroep knokt voor tradities Moderne scout: wel het uniform maar ook wat minder discipline |
| Auteur | : | |
| Datering | : | 28 juli 1995 |
| Beschrijving | : | CASTRICUM - Meegaan met de tijd of vasthouden aan tradities. Het is het dilemma waar de scouting in het algemeen mee stoeit. Zo ook de Castricumse scoutinggroep Sint Wilfried. Moet worden getolereerd dat de vlag niet meer bij de dagopening wordt gehesen? Moet worden toegestaan dat het uniform aan waarde inboet? Moet worden toegestaan dat de groepsleiders steeds minder respect genieten bij de verkenners? Of moet de scouting zich juist niet aan die 'generatie nix' aanpassen en zich hartstochtelijk aan jarenoude gewoonten vastklampen? De Castricumse scoutinggroep Sint Wilfried, die in augustus zijn vijftigjarig bestaan viert, zoekt het in een compromis. Wel de vlag en het uniform, maar dan ook wat minder discipline. Akela A. Portegies staat er soms nog wel van te kijken. Soms verbaast ze zich over de mondigheid van de jeugd. En over het gebrek aan respect dat de groepsleiders tegenwoordig bij die jongeren oproepen. ,,Vroeger'', zegt de vrouw die al veertig jaar lid is van Sint Wilfried, ,,vroeger keken de welpen echt op tegen de akela, maar dat is nu wel anders.'' Nu zeggen de jongeren sneller wat ze op hun lever hebben. En dat is soms goed, weet Portegies, want dan is snel duidelijk of ze iets leuk vinden of niet, maar het botst toch wel met haar gevoel voor discipline die bij scouting hoort. Niet dat ze de schooljuf wil uithangen. Maar het gaat haar aan het hart dat binnen de scouting ook getornd wordt aan bepaalde gewoonten die juist het karakter van scouting bepalen. Waardoor het saamhorigheidsgevoel, de teamgeest worden ondermijnd. Gewoonten die juist de peilers zijn waar de scouting op steunt. Wolvengehuil Ze was laatst op kamp, toch de uiting van het scoutinggevoel, waar nogal luchtig werd gedaan over de dagopening. Vlaghijsen, daar deed men niet meer aan. Het traditionele appel, met wolvengehuil, ook dat werd door de nieuwerwetse kampleiders niet doorgevoerd. Daar heeft ze toen toch wel een stokje voor gestoken. ,,De discipline is duidelijk minder, zo is het nu eenmaal, maar je moet bepaalde karakteristieke dingen intact laten. Anders is de scouting geen scouting meer.'' Het heeft natuurlijk alles te maken met hoe de jeugd tegenwoordig opgroeit. Portegies: ,,Vroeger was scouting echt een uitje voor ze, een avontuur, het kamp was wellicht hun enige vakantie. Tegenwoordig hebben de meesten al landen gezien waar je nog nooit van hebt gehoord. De leiders moeten de scouting dus steeds uitdagender en avontuurlijker maken om de jongeren iets te kunnen bieden.'' Ook bij het uniform komt naar voren hoezeer de scouting rekening moet houden met de nieuwe tijden. A. Teeling, al jaren actief binnen de scoutinggroep Sint Wilfried en belast met de organisatie van het jubileumfeest: ,,De jongens waren vroeger echt trots op hun uniform. Dat is weg. Je ziet dat ze nog wel fier zijn op hun pak, maar dat ze dat niet durven te laten zien aan buitenstaanders. Ze zijn toch bang voor het oubollige imago dat de scouting bij hun vriendjes nog heeft. Maar dat is juist niet meer zo. We gaan wel degelijk met de tijd mee. Ja, het uniform houden we. Het neemt immers klasseverschillen weg, het maakt de jongens gelijkwaardig. Maar het moderne uniform van Sint Wilfried heeft bij voorbeeld al wel een spijkerbroek.'' Losser Scouting Sint Wilfried is bij de tijd, zegt Teeling. ,,De discipline is lang niet zo streng als vroeger. Het wordt allemaal wat losser, maar toch proberen we bepaalde zaken te behouden of terug te brengen. Daar vechten we voor. Zo denken we Sint Jorisdag (een traditionele scoutingfeestdag) opnieuw te introduceren, maar dan wel anders. Vroeger was het om acht uur verzamelen, naar de kerk en dan de hele dag in uniform naar school. Zover krijg je de kinderen niet meer. Ze dragen geen uniform naar school. Waarschijnlijk wordt het Sint Jorisfeest dan alleen 's avonds gehouden. Barbecuen en wat spellen doen.'' Sint Wilfried werd in juni 1945 opgericht op initiatief van de Castricumse rooms-katholieke kerk. Die vond scouting van nut in de opvoeding en hield zich intensief bezig met de scouting. Jarenlang was het ook gewoonte dat er met de kampen een aalmoezenier namens de kerk meeging. Inmiddels is de relatie tussen kerk en scouting tot nul gereduceerd. Slechts het stukje grond waar de groep haar activiteiten houdt en het scoutinggebouw zijn eigendom van de kerk. Verder gaat de relatie niet. Teeling: ,,Ook in de activiteiten komt het geloof niet echt meer aan de orde. Wel besteden we tijdens de kampen wat tijd aan maatschappelijke orientatie. We discussieren dan over wat er in de wereld speelt. Over wat er in de kranten staat. Er wordt dan wel vanuit de maatschappij geredeneerd, niet meer vanuit het geloof.'' Vriendschappen Toch zijn er in de afgelopen vijftig jaar zaken niet veranderd. Ook al moet er volgens Portegies en Teeling flink voor worden geknokt, maar het idee van saamhorigheid, van samen dingen doen, van het bewust worden van de natuur en van het kweken van vriendschappen staat nog altijd hoog in het vaandel. Ook de activiteiten zijn in essentie weinig veranderd. Nog altijd leren de scouts hun eigen potje koken op een kampvuurtje. Het zijn ook die zaken die de scouting volgens Teeling en Portegies nuttig maken voor de jongeren. Door ze bij voorbeeld tijdens kamp onder zeer primitieve omstandigheden te laten leven, leren ze hun huiselijke luxe thuis beter apprecieren. Wie eenmaal op een karige hurkdoos (de 'hudo') zijn behoefte heeft gedaan kijkt toch met heel andere ogen naar een toilet met stortbak. Scoutinggroep Sint Wilfried groeit in ledental. Teeling: ,,Daar kun je geen oorzaken voor aanwijzen. Er zijn periodes dat je geen lid kan vinden en er zijn tijden dat je wachtlijsten hebt.'' Toch ontmoeten Teeling en Portegies steeds meer onbegrip bij de nieuwe leden, of meer, bij hun ouders. Die weten niet meer wat scouting is. Portegies: ,,Laatst werd er bij ons een jongen van zes aangemeld voor kamp. Hij kon dan met zijn oudere broertjes mee, zeiden zijn ouders. Later bleek echter dat de ouders hun kinderen bij ons hadden achtergelaten om zelf voor het eerst in jaren samen op vakantie te gaan. Dat willen we dus niet. We zijn toch geen kindercreche?'' Scoutinggroep Sint Wilfried viert het vijftigjarig bestaan 26 augustus met een open dag en een feest voor oud-leden. Belangstellenden zijn vanaf 13.00 uur welkom bij het scoutinggebouw op de Zanderijweg te Bakkum. 1 Zwart wit foto maakt deel uit van het artikel. Sommige bezigheden van de scouts zijn in vijftig jaar onveranderd gebleven, zo blijkt uit deze foto van scouts van Sint Wilfried, zeker twintig jaar geleden genomen. |
| Soort | : | Krantenartikel |
| Naam krant | : | Dagblad Kennemerland |
| Jaargang/nummer | : | |
| Plaats | : | Bakkum |
| Straat/wijk | : | Zanderijweg |
| Medium | : | Krantenartikel (kopie) |
| Rubriek | : | Jongeren |
| Subrubriek | : | |
| Plaatsing | : | A4-01 |
| Archiefdoos-map-nr. | : | 9-7-2 |
Record aangepast: 01 januari 2023