Op de Wei van Brasser lag ooit een nederzetting

Door: Eric Bor

In het duingebied ligt ter hoogte van Bakkum Noord een vlak terrein waarop ooit aardappels en groenten werden verbouwd. Het heet ‘de Wei van Brasser’. In de jaren tachtig is het teruggeven aan de natuur en in 1996 is het afgeplagd en ontdaan van bos om de wind in staat te stellen het zand te verstuiven en stuifduinen op te werpen. De verstuiving had een onverwacht gevolg. Er stoven verschillende archeologische vondsten vrij, die lieten zien dat lang geleden op deze plek een nederzetting lag.

Er kwam vroegmiddeleeuws aardewerk uit de zogeheten Merovingische periode tevoorschijn. Dit is te dateren tussen 550 en 720 na Christus. Archeologen weten door deze en andere vondsten uit de omgeving, dat hier een flink aantal boerderijen stond. Ook werd duidelijk dat er in die tijd een levendige handel geweest moet zijn, want een groot aantal potten kwam uit het Duitse Rijnland.

Rond 720 verdween deze nederzetting. Archeologen hebben vastgesteld dat dit kwam doordat het gebied in die tijd natter werd. De grondwaterstand ging omhoog en daardoor werden de akkers te nat. Daardoor waren ze niet langer bruikbaar en vertrokken de boeren om elders drogere grond te zoeken. De verlaten nederzetting werd langzaamaan door stuifzand overstoven en verdween onder het duinzand. De naam van deze verdwenen nederzetting is niet bekend. Het zou ‘Arem’ kunnen zijn. Dat is een naam die zowel in de boeken van de graven van Holland als in die van de Egmondse abdij voorkomt. Op oude kaarten staat een sloot aan de zuidgrens van Bakkum aangegeven als ‘Aremerzwet’. Het probleem van die geschreven bronnen is, dat ze honderden jaren na het verdwijnen van de nederzetting op papier zijn gezet. Een rechtstreeks verband tussen de verdwenen boerderijen en de middeleeuwse plaatsnaam Arem ontbreekt.

N.B. Meer columns van Eric Bor lezen?
U vindt al zijn columns hier.