Bijeenkomst op de Dam in Amsterdam op 9 februari 1970, waarbij het feitelijk uitroepen van de Oranje Vrijstaat plaatsvond, waarvan de eerste inwoners zich kabouters noemden. Het uitroepen ging onder andere gepaard met het zingen van een eigen volkslied ‘de uil zit in de olme’.
Dames en heren,
Historie
De geschiedenis van de mensheid kent golfbewegingen van afwisselend periodes van tevredenheid en van ontevredenheid van mensen. Soms stapelen gevoelens van onvrede zich op tot een ware tsunami. In de jaren zestig van de vorige eeuw was er zo’n schokgolf van verzet, die veroorzaakt werd door allerlei dingen: seksuele revolutie, de emancipatie, het verzet tegen het ouderlijk gezag en in het verlengde daarvan het verzet tegen de regenten politiek, in tal van zaken . Het woord antiautoritair werd een sleutelwoord.
Jongeren / Kabouters
De jongeren verzetten zich aanvankelijk vooral in de grote steden- maagdenhuis-bezetting,
provo etc., maar de golf dijde uit naar het rustige Castricum , een vroeger vooral agrarisch
plaatsje, dat meer en meer bevolkt raakte met stedelijke forensen.
Wij jongeren verveelden ons; er was niets voor ons te beleven. Wij kwamen bijeen in het
Eethuisje en de Schuur van Heesterbeek en daar richtten wij naar Analogie van Amsterdam de
Kabouterbeweging Castricum op.
Wij wilden acties voeren met een ludiek karakter, dus niet agressief. De actie van de “Symbolische Begrafenis van het Biologisch Leven op het Strand” was misschien wel de meest gedramatiseerde cabareteske actie, maar dat liet toch onverlet de serieuze aanklacht tegen de vernieling van de natuur.
Taal / Fonetisme
Men ontwikkelde een eigen taal met moderne spelling. Actie werd Aksie, een protest op zich tegen de historische schrijfwijze. Het werd namelijk door veel mensen als elitair beschouwd dat je altijd maar overal de Latijnse of Griekse afstamming van een woord moet kennen, dus werd het uit een pseudo-socialistische houding : Schrijf zoals je spreekt, schrijf je Moers taal..
Openheid:
Alles wat we nu hebben aan openheid en inspraak danken we aan die jaren. Het ging erom niet alleen de burgemeester en wethouders, maar ook het publiek- de inwoners – wakker te schudden over misstanden die kennelijk niet op de politieke agenda van de gevestigde partijen stonden. Wat u vandaag ziet is een verzameling van documenten die herinneren aan de gevoerde acties in de jaren 1970 tot heden.
Positieve gevolgen:
We kunnen met de telescoopvisie van het heden ook zien welke positieve gevolgen acties
hebben gehad en nog hebben.
Zo had de bezetting van de veilinghal, waarvan het doel was de roep om cultuur voor de
jongeren duidelijk te maken tot gevolg dat we serieus genomen werden. We kregen inspraak
bij de gemeente. Dit leidde tot de oprichting van de Culturele werkgroep Castricum, de
oprichting van de Bakkerij en het geven van opdrachten aan beeldende kunstenaars en
componisten door de gemeente. Een ware bloeiperiode van toneelvoorstellingen, concerten en
cabaret brak aan. Op de tafel bij de ingang ziet u voorbeeld van de aanbieding van mijn
compositie ‘Syntetisch Gedicht’ aan de burgemeester. Via koptelefoon kunt u dit werk
beluisteren.
Kernwapens:
Op dezelfde tafel kunt u zien en beluisteren het werk ‘Neutron Sonata’ voor piano, mijn aandeel in het landelijke protest tegen de Kernwapens in 1981. Ik speelde dit werk in de IJsbreker voorafgaand aan de demonstratie op het Museumplein.
Dankwoorden:
Ik ben heel blij dat de werkgroep Oud-Castricum op zo’n voortreffelijke wijze de uitdaging
op zich heeft genomen om een en ander op een rij te zetten.
Dank ook aan Anton Visser, die een documentaire film heeft gemaakt met interviews. Deze
film kunt u hiernaast zien.
Ik spreek tenslotte de hoop uit dat de jongeren van nu ook uit dit historisch overzicht kunnen leren dat de moeite om op te komen voor de dingen waarin je gelooft, die je bewegen, zeker kan worden beloond.
Opening tentoonstelling Protest
Toespraak van Bernard van den Boogaard
