Igram Internationale dansvereniging in Castricum

Door: Ted Telleman

Over dit artikel

Igram is een al ruim 50-jaar oude volksdansvereniging in Castricum. In dit artikel vind je informatie over deze vereniging: de betekenis van de naam Igram, de oprichting, herinneringen uit de beginperiode, nieuwsbladen, jubileums, de organisatie en het bestuur. Ook staan er overzichten in van de voorzitters, de dansdocenten en de locaties waar Igram danslessen heeft gegeven. Deze informatie komt vooral uit de nieuwsbladen 1983-heden en uit interviews met (oud-)bestuursleden.

Waarom lopen als je kunt dansen?

Igram verzorgt wekelijks, onder deskundige leiding, internationale volksdanslessen voor volwassenen, zowel voor de beginnende als de gevorderde danser. Ook organiseert Igram aan het begin van het dansseizoen een openingsinstuif, in het najaar een herfstbal, in het voorjaar een tulpenbal, aan het eind een slotinstuif. Op 5 december komt sinterklaas meedansen en natuurlijk is er een sfeervol kerstevenement. Een paar maal per jaar geeft Igram specialistische workshops met ervaren gastdocenten.

Tijdens de lessen kun je gezellig met elkaar sportief bewegen en fit blijven, op internationale volksmuziek onder leiding van gekwalificeerde dansdocenten. Daarbij leer je specifieke groepsdansen op inspirerende muziek uit andere landen en culturen, zoals Albanië, Armenië, Bulgarije, Griekenland, Hongarije, Israel, Kroatië, Macedonië, Roemenië, Servië en Turkije. De lessen vinden plaats van september tot en met mei: op maandagavond in de gymzaal van de Walingstuin en op dinsdagavond en donderdagmorgen in de theaterzaal van Geesterhage.

Dans beweegt je:
Dansen is communiceren zonder woorden,
expressie met lichaamstaal.
Dans geeft uitdrukking aan emoties,
stemming en gevoelens.
Bovendien is dans internationaal,
oertaal, ontspannend …
een echt avondje uit!
Laat je bewegen, let’s dance!

Elke internationale dans heeft een andere manier van bewegen. Een paar combinaties van danspassen komen vaker terug, zoals bijvoorbeeld de mayim, de yemeniet en de spinpas. Je danst op ritmische muziek in een groep, waarbij je elkaars hand vasthoudt. En met die handen maak je ook bewegingen, alsof het al niet moeilijk genoeg is om de danspassen met je benen te volgen! Het is vooral in het begin lastig om al die dansen te onthouden, maar gelukkig kun je altijd afkijken bij de docent en de medecursisten. En na een tijdje zitten de meeste dansen zo ingebakken, dat je ze bijna vanzelf doet. Een van de belangrijkste pluspunten van internationaal dansen is het plezier en de gezellige sfeer om samen met anderen in een kring op muziek te bewegen.

Wist je datjes?

• Het oude clubblad van Igram had als titel Brrhah,. Deze naam komt van een Bulgaarse dans waarbij mannen hard BRRHAH! moesten roepen – vaak piep-brommend, want er waren niet veel mannen.
• Sinterklaas komt ieder jaar meedansen bij Igram.
• Een keer werd een lid met een doos vol taartjes bijna van haar fiets gehaald door de politie wegens een kapot fietslicht. Gelukkig kwamen uiteindelijk zowel het Igram-lid als de taart goed aan!
• Bij het 40-jarig jubileum was er zelfs een waarzegster aanwezig.
• Igram heeft leden van 15 tot 88 jaar – dansen kent dus geen leeftijd.

Lees er meer over hieronder!

Wat betekent Igram?

Het Servische woord Играм (spreek in het Nederlands uit als Igram) betekent: ik dans. Ellen Bodewes schrijft daarover in 2006: “Kier (haar man) heeft de naam van de vereniging bedacht.” Maar tijdens het interview in 2024 vertelde ze: “Het is niet zeker dat Kier die naam heeft verzonnen.”

De oprichting van Igram

Igram ontstond in 1971 uit een fusie tussen de volksdansgroepen Koningsbosch en Tarantella. De oprichters waren Ernst Mooij namens Koningsbosch en Hans Hofman, Tom Cappel, Henk Stots, Ellen Bodewes en Annie Cornelisse namens Tarantella. Vervolgens vormden Anneke Janmaat, Stef Koopman, Annie Cornelisse en Ellen Bodewes samen het eerste Igrambestuur.

Ellen Bodewes schrijft over de oprichting: “Vraag mij niet meer hoe lang het geduurd heeft, maar op een gegeven moment werd Koningsbosch steeds kleiner, had ook geen bestuursleden meer en begon de gemeente Castricum te muiten over het geven van subsidie aan twee groeperingen met hetzelfde doel. Er kwamen gesprekken op gang en uiteindelijk werden de twee verenigingen samengevoegd tot één nieuwe, namelijk Igram. Gezond van lijf en tachtig leden stond er op het geboortekaartje, plus de datum van 18 september 1971.”

In het interview voegde Ellen hieraan toe: “Na de oprichting bleven vrijwel alle leden van Tarantella bij Igram.” Ellen Bodewes is nooit meer weggegaan; zij danst, als enige van de oprichters, nog steeds bij Igram.

Herinneringen aan Koningsbosch

In zijn artikel over Koningsbosch schrijft Ernst Mooij: “In 1947 werd de volksdansvereniging Koningsbosch opgericht, die een lange reeks van jaren haar thuisbasis in de jeugdherberg zou hebben. Het volksdansen brengt zoveel gezelligheid met zich mee dat de jeugd het geen probleem vindt naar de afgelegen jeugdherberg toe te komen.

In 1967 beleeft volksdansvereniging Koningsbosch haar 20-jarig bestaan. Na verloop van tijd wordt er een tweede volksdansvereniging opgericht, Tarantella, die voor haar dansavonden terecht kan in een minder afgelegen onderkomen (de Pius X school in Castricum). Zo ontstaan er twee wekelijkse dansavonden, waar de leden over en weer naar toe gaan. Ook worden er gezamenlijke activiteiten georganiseerd.

In 1971 gaan Koningsbosch en Tarantella fuseren en wordt Igram opgericht. Met een dansfeest wordt de fusie een feit en komt er ook een einde aan een lange periode van gastvrijheid in jeugdherberg Koningsbosch.”

Herinneringen aan Tarantella

In 1961 richtten Dirk-Jan en Wuk Huizinga, Hanneke en Nico Ruckert (hij was toen 16) en anderen Tarantella op. Nico (hij is nu 79) vertelt in het interview: “De naam Tarantella komt van de bestaande dans Tarantella. De nieuwe volksdansgroep splitste zich van Koningsbosch af vanwege het generatieverschil; leeftijdsverschil was één van de redenen – je wilde toch niet met je moeder dansen? – naast de soort dansen. Het ledental zat al gauw op 30 to 40. Het waren allemaal scholieren. Die zochten we aan in de trein en via opgeplakte uitnodigingen in Castricum.

In de zomer danste Tarantella op het schoolplein van de School met de Bijbel (aan de Van Oldenbarneveltweg, waar nu Perspectief zit) en bij de Cuneraschool. Daar was vader Bodewes schoolhoofd. In de winter dansten we in de Kern, Tarantella huurde de zaal.”

In ‘Goede Herinneringen aan het volksdansen’ schrijft Ton de Groot: “In het jeugdhuis (De Kern aan de Overtoom) ontdekte ik Tarantella en werd spontaan opgenomen in deze dansfamilie en meegenomen op de vloer. De dansen werden aangeleerd door een van de leden. Tarantella bleek een (puber)vereniging te zijn van Koningsbosch, waar een aantal leden zich niet kon vinden onder de paraplu van de jeugdherbergvader en meer wilde dan uitsluitend de ‘Engelse’ dansen.

Zoals gezegd kenden ze geen muurbloempjes en werden mijn eerste volksdanspassen aangeleerd door diverse lieve meisjes. Dansen is plezier voor twee en met mijn ‘privé lesdames begaf ik mij links en rechts over de dansvloer. Fouten en verkeerde benen waren ons onbekend. Af en toe had ik wel contact met mijn buurvrouw en zo vergrootte ik mijn kennissenkring. We dansten Israëlisch onder andere de Mayim en de Hava Nagila, Russisch bijvoorbeeld de Korobushka (waarbij de jongen het meisje optilde) en de Trojka. Ook wel Engels zoals het Mandje (met zwevende meisjes). We sloten altijd af met een Italiaanse Tarantella met extra draaien. In de pauze werden we allen getrakteerd op een glaasje uit de emmer, water met limonade.

Onze eigen leiders volgden wel cursussen en brachten ons dan diverse Joegoslavische en andere dansen bij. We hebben in Castricum ook wel echte docenten gehad; Dick van der Zwan gaf Grieks en we leerden de origineelste versie van de Kalamatianos waarbij de voorste man van de rij, achterover ging en ook wel een zo hoog mogelijke schaarsprong maakte.

Omdat ik niet wist dat de oprichters van Tarantella de eeuwige ban van de jeugdherbergvader hadden gekregen kon ik ook lid worden van Koningsbosch. We dansten daar in de winter binnen en in de zomer met de gasten om de boom op het pleintje. Ik vond het heerlijk om gedachteloos te dansen en alles te kunnen vergeten.

Op Tarantella was inmiddels ook een demonstratiegroepje gevormd en op Koninginnedag danste Tarantella natuurlijk de Tarantella. We dansten ook Nederlands onder andere de Gort met stroop. Het leukste was om de Vleegerd te dansen in een te smal zaaltje waarbij de meisjes overgegooid werden en de paren elkaar net niet tegelijk konden passeren. De kostuums werden door de leden zelf gemaakt, zo heb ik ook nog kousen en een hesje geborduurd.

Wij en onze drie dochters hebben allen gevolksdanst bij Igram. Ton, Marja en Ruth, onze oudste dochter, dansen hier nog steeds. Dorien, de middelste, danst in Ravenswoud-Appelscha, af en toe danst zij hier en ik daar.”

Herinneringen aan Igram

In ‘Herinneringen van een volksdansgek’ schrijft Ellen Bodewes: “Ik heb indertijd Igram mede opgericht. Mijn zussen dansten bij Tarantella, dat zich weer had afgesplitst van het volksdansen in jeugdherberg Koningsbosch. Daar werd destijds alleen Engels en Amerikaans gedaan, maar Balkan en Israëlisch was in opkomst en dat wilde men ook en dat werd gedaan bij Tarantella, en hoe! Onder leiding van Sjaak Mulder (Sjaak stotterde maar niet als hij dansen begeleidde) heb ik wel avonden meegemaakt met zo’n 80 bezoekers in jeugdhuis De Kern en er werden ook workshops en cursussen georganiseerd. Zelf heb ik daar nooit aan meegewerkt, want ik volksdanste toen nog niet, maar was zeer bezig met klassiek ballet en heb daarin ook les gegeven. Maar toen mijn zus Joke naar Groningen vertrok vroeg zij mij om het secretariaat van Tarantella over te nemen en dat heb ik (met mijn administratieve achtergrond) natuurlijk keurig gedaan.

Ik heb het heel lang volgehouden op de zaterdagavonden niet mee te dansen. Het was mij altijd te vol en ik kon niets meedoen. Maar mijn eerste vriendje was daar wel elke zaterdag en toen men iemand nodig had om in een soort demogroepje mee te dansen, hebben ze mij erbij gehaald. Met mijn balletachtergrond zou ik toch wel choreografieën kunnen onthouden. Heel vaak hebben ze tegen mijn voeten geschopt omdat door het ballet mijn voeten natuurlijk naar buiten stonden. En zo ben ik erin gerold.

Tarantella en Koningsbosch bleven naast elkaar bestaan, maar de laatste groep werd zeer noodlijdend en er werd besloten om de boel bij elkaar te voegen. Zo werd Igram geboren!

Wat hebben we in deze vereniging een hoop meegemaakt. Elke zaterdagavond na afloop naar het Biljartpaleis (Dorpsstraat 42) om met elkaar wat te drinken en muziek te maken. Heel bijzondere workshops en cursussen in de oude gymzaal van de Pius X school (bestaat niet meer). Een steeds groeiende club, omdat we ons ook gingen richten op kinder- en later ook tienerdans. Heel vaak verhuisd naar andere zalen en hoogtepunten waren de zomeravonden: buiten dansen bij de Cuneraschool in Bakkum.

Ook hebben we heel vaak stagiaires binnen kunnen halen, omdat ik inmiddels mijn opleiding als recreatieve dansdocent voor volwassenen had afgerond. Er werden indertijd ook weekenden georganiseerd voor de tieners en we hebben Burgerbrug, maar zeker ook Den Burg op Texel, onveilig gemaakt. En alles op de fiets natuurlijk!

Grote motoren achter de weekenden waren mijn echtgenoot Kier Heeck, Rob Kerkhoven en Stef Koopman. Zij hebben het gepresteerd om in het scoutinggebouw in Den Burg de vlammen uit het dak te laten lekken, omdat ze de open haard zo ver hadden opgepord. Spookverhalen ’s nachts hoorden er natuurlijk ook altijd bij.

Ik herinner me ook nog een kamp in Bloemendaal. Maar door het wegvallen van de tieners en later ook van de kindergroepen zijn deze activiteiten helaas gestopt.

Het volksdansen werd steeds volwassener en we hebben heel goede docenten naar Castricum-Bakkum kunnen halen. Ik herinner me nog een dansdag Turks, waarna ik een week lang niet kon lopen van de spierpijn en op mijn gat van de trap af moest.

Heel lang ben ik vroeger soms voorzitter, secretaris en penningmeester tegelijk geweest. Ik heb altijd zeer veel steun van Kier gehad.”

Ellen Bodewes en Lida Busio

Ellen en Lida zijn mensen uit de beginperiode en ze dansen alle twee na meer dan vijftig jaar nog steeds bij Igram. Ellen: “Lida heeft het geboortekaartje van Igram al die tijd bewaard en zij is een van de weinigen, die al zo lang dansen (Lida werd al snel na de oprichting in 1971 lid), zij het met af en toe een jaartje niet (kinderen enzovoorts). Zij verdient ook een heel grote pluim, te meer daar Lida misschien nog meer duizendpoot is voor de vereniging dan ik, en altijd van de partij is als er iets georganiseerd moet worden.”

Ellen, Lida, Truus Beemsterboer en Ans Tuinman hebben samen de gecertificeerde dansopleiding MBVO (Meer Bewegen Voor Ouderen) gevolgd. Lida begeleidde jarenlang de kindergroepen voor lgram en ze deed ook mee in een demonstratiegroep waarmee werd opgetreden op Koninginnedag of in de bejaardentehuizen. Die groep bestond tot 1991.

Samen bedachten Lida en Ellen de vriendinnendag waarop elk lid een vriendin mee mocht brengen en dat leverde natuurlijk leden op. Ellen zat in de begeleiding van de Landelijk Centrum Amateurdans (LCA) opleidingen. Ook gaf zij les aan 55-plussers. Toen Diny Willemse in mei 1997 stopte als dansdocent, was ze heel blij dat Lida haar lessen op de donderdagmiddag overnam. Toenmalig voorzitter Marri weet nog: “Er werd vaak en veel gelachen tijdens de lessen van Lida en ik herinner me vooral de gezelligheid en de enthousiaste verhalen over haar kleinkinderen tussen de bedrijven door.”

Ellen trakteerde het bestuur, meer dan eens, op heerlijk gebak. Als lid van de kookploeg heeft Lida vaak gebakken voor het dansbal. Ze deelt trouwens nog steeds iets lekkers om te snoepen uit, bijvoorbeeld op haar verjaardag soesjes en speculaasjes. Marri vertelt: “Lida zorgde als vanouds voor vele kopjes thee en traktaties, in de pauze, met een verrassende vanzelfsprekendheid. Vele vrijwilligers wasten zonder morren de kopjes af. Uit de lief-en-leed-pot kregen leden, die onder andere door ziekte vaker afwezig waren, een kleine attentie, ook verzorgd door Lida.”

Evenementencommissie

Deze actieve groep stond eerder ook als activiteitencommissie bekend. Vanaf 2009 nam Jos de Wit het vlaggetje over van Lida. Hij gaf er de naam evenementencommissie aan. De oorspronkelijke mensen zitten er nog steeds in, op alfabetische volgorde: Annette Brakenhoff, Lida Busio, Thea Heesterbeek, Maria Spoor en Jos de Wit. Later kwam Annalies Duinmaijer erbij. Zij verzorgen bijvoorbeeld tijdens de workshops de catering met koffie en thee, koekjes, snoep en soms zelfs slagroomsoesjes. Ook kleden ze alle Igram activiteiten aan met versiering, zoals in de kerstperiode een prachtig zelfgemaakt wandkleed met een kerstboom. Dan staat er voor de dansers ondermeer glühwein en kerststol klaar.

Anekdote

Lida was jarig en had voor de dinsdaggroepen een taartendoos vol lekkers mee. Maar de politie hield haar fietsend op de Beatrixstraat aan, omdat het fietslicht niet brandde. De politie wilde aan het voorwiel draaien om te controleren of het licht het echt niet deed. Daarbij werd de taartendoos bijna uit Lida’s handen geslagen … Nu is het aan het eind van het jaar nogal eens vochtig en wil de fietsdynamo wel eens doorslippen. Dat was ook bij Lida het geval. Gelukkig kwam de traktatie goed aan, en er is weer lekker van gesmuld.

Ellen en Lida kennen veel namen van en hebben een warm hart voor de Igram leden. Als iemand lang ziek is, dan onderhouden ze met een lief kaartje contact.

Zowel Ellen (in 1995) als Lida (in 2001) zijn tot ereleden benoemd bij Igram. Ellen is wegens haar Igram activiteiten op 18 september 2001 geridderd in de orde van Oranje Nassau. In 2002 stopte ze als dansdocent bij Igram. Maar daarna danste ze nog wel mee bij Mariëtte van Gelder en later ook bij Lida op de donderdag.

In 2008 werd Lida ziek en Ellen en Mariëtte waren meteen bereid haar voor een half jaartje te vervangen. Toen duidelijk werd dat Lida voorlopig niet als dansdocent terug kon komen, verlengde Ellen de vervangingstermijn een aantal keren ondanks het steeds terugkerende protest van haar knie. In 2011, toen bleek dat Lida echt geen les meer zou kunnen geven als dansdocent, organiseerde Igram een afscheidsfeest voor haar. Maar Lida is nog altijd bij de wekelijkse lessen aanwezig. Daar danst ze dan met veel plezier mee.

Op 30 mei 2012 nam Igram feestelijk afscheid van Ellen als dansdocent. Lida bood haar namens de donderdagmiddaggroep een gouden boek aan met afscheidswensen en bedankjes. Ellen betekende ook regionaal, provinciaal en zelfs landelijk veel voor het internationaal dansen. “Nog steeds”, zegt Lida.

Ellen is blij dat ze op donderdag bij Mariëtte nog steeds een groot deel van de les kan meedansen. Zo blijft ze met haar eigen ‘kluppie’ verbonden!

Dansdocenten

Een voorbeeld van de betrokkenheid bij Igram

Toen Mariëtte van Gelder tussen 2011 en 2012 even een pauze nam, schreef ze in het Brrhah nieuwsblad: “Lieve allemaal, even nog een woord van dank uit de grond van mijn hart, dat mijn laatste dinsdagavond les zo fantastisch verlopen is. Jullie hebben het geweldig verzorgd en ik viel van de ene verbazing in de andere. Een docent kan zich geen beter afscheid wensen! Het is nu een week geleden en ik zal eraan moeten wennen dat ik niet meer elke week de gang naar Castricum hoef te maken, wel raar, maar zoals Marri zei: Het is goed zo! Pas op de plaats en tijd voor de jongere garde. Graag tot ziens op het jubileum!

Lieve groet van Mariëtte van Gelder”

Jumelage Balatonfüred

In de week van 19 tot 24 april 1988 kregen 130 Hongaren uit Balatonfüred drie voorstellingen van de Igram presentatiegroep in de grote tent op de Brink. Het was rond het vriespunt in de tent, want het hete lucht kanon werkte niet goed. Toch was het Nederlands-Hongaarse publiek heel enthousiast.

Igram is in het kader van de jumelage terug uitgenodigd door Balatonfüred en vaardigde de presentatiegroep af. Deze maakte een serie van Oud-Nederlandse kinderspelen, met onder andere Twee emmertjes water halen, Schipper mag ik over varen, Alles in de wind. En een serie oud-hollandse klompendansen, zoals de Driekusman en de Hakke Toone. Ger van Geenhuizen van Oud-Castricum stelde als passend decor een diaserie over een straatje in Castricum samen.

Dansdocent Carla Seelemeijer studeerde met de presentatiegroep polka’s en walsen in. De Igram leden Ans, Lida, Maria en Ria naaiden de kostuums, volgens voorbeeld van een authentiek Castricums jack van rond 1900. En Jan Visser, z’n vrouw Trudy uit Tjerkgaast (Friesland) en Jan Datema uit Bakkum verzorgden de muziek. In het voorjaar 1989 vertrok de Igram groep met de bus naar Balatonfüred voor een geslaagde uitvoering.

Nieuwsbladen

Vanaf het begin verscheen het nieuwsblad van Igram onder de naam Ruka. Maar helaas  bleken er geen Ruka’s bewaard gebleven. Vanaf 1983 tot en met 2014 kwam het nieuwsblad onder de naam Brrhah uit, vier keer per jaar. Omdat Lida Busio daarvan nog veel uitgaven heeft, en het archief van Igram bijna alle edities bevat, zijn alle nummers 1 tot en met 125 nog beschikbaar.

Ellen Bodewes vertelt hoe de naam Brrhah ontstaan is: “Jaren geleden leerde ik van Eddy Tijssen de Rupčenska Rûčenica, een pittige Bulgaarse parendans. Het eerste deel wordt in een kring uitgevoerd en het tweede deel in paren. Aan het begin van dit tweede deel gaan de paren in een soort do-sa-do (rug aan rug) om elkaar heen en ook weer terug. Bij de eerste draai moesten de mannen BRRHAH brommen en daarna de vrouwen heel hoog HIHAH roepen. Dat was altijd lachen want veel echte mannen hadden we niet, đus dat werd piep-brommen en de pseudo-mannen (vrouwen) konden het niet laten om hoog mee te gillen.”

In 2013 vond de digitalisering plaats: nieuwsblad nummer 121 verscheen als papieren versie, maar ook digitaal op de website van Igram. In 2014 en 2015 heette de digitale versie nog Brrah, maar vanaf 2016 kreeg het de naam Igram Nieuwsbrief. De leden ontvangen die twee keer per jaar per e-mail.

Locaties

Anekdote

Wilma schrijft over de Gobatstraat: “Ons nieuwe onderkomen aan de Gobatstraat moet gesopt. Er is gesloopt, gegraven, gemetseld, getegeld, geschuurd, gezaagd, geverfd (gedeeltelijk) en vooral NIET schoon gemaakt. Toen ik vanmorgen 9 uur het gebouw inkwam, wist ik niet waar ik beginnen moest. En ik had nog wel een emmertje met sop bij me. In de hal 40 smerige stoelen en tig tafels. Effe een lappie erover denkt een mens dan. Niks dus, schuurspons en mes voor jarenlange kauwgom en dergelijke. We waren met 3 vrouwen en toen de verfploeg (twee tafeltennissers) om half elf kwam, bleken onze inmiddels 10 emmers sop de eerste in 4 maanden. We hebben geveegd, gedweild, hielp niet veel, én tafels en stoelen gereinigd. Morgen de ramen nog (staalborstels gewenst en waarschijnlijk is dat niet in 1 dag bekeken).”

Jubileums

12,5 jaar: op zaterdag 14 maart 1984 kinderfeest met orkest en poppenkast in de aula, vervolgens een reünie en broodmaaltijd in de Cuneraschool. Tot slot jubileumbal in hotel Borst met orkest Narod.

15 jaar: op zaterdag 4 oktober 1986 een Balkan buffet in de aula van de agrarische school aan de Oranjelaan. Daarna jubileumbal met orkest Sultan. Ieder lid krijgt een zelfgemaakte jubileum tas met het oude Igram logo.

20 jaar: op zaterdag 28 september 1991 in de Agrarische School: receptie, soep en brood. Daarna instuif tot in de kleine uurtjes met een spontaan orkest, de presentatiegroep en alle dansgroepen hebben een ‘eigen’ stukje opgevoerd.
De dansdocenten zijn in de bloemen gezet en Ellen Bodewes kreeg een cadeau.
Op zaterdag 2 november is regionaal jubileumfeest in de Agrarische School samen met volksdansvereniging ORO uit Haarlem.

25 jaar: op zaterdag 9 november 1996 in het Clusiuscollege: dansblokken Israëlisch met Angela Reutlinger, Balkan met Axel Falkeisen, Mexicaans met Annet van der Steen, Turks met Turqay Onatli en Umit Catak. En kinderbal met Lida, ouderenbal met de eigen dansdocenten Diny Willemse, Lida Busio en Ellen Bodewes, folkcafé Schric der Zee Sultan en Poitin (lers), optreden van Gaida en jubileumbal met orkest Sultan.

30 jaar: op zaterdag 3 november 2001 in de Maranathakerk: dansworkshop, zangworkshop, folkcafé, maaltijd en jubileumbal. Ieder lid krijgt een theedoos met Igram logo.

35 jaar: op zaterdag 23 en zondag 24 april 2006 in het Nivon Zeehuis in Bergen aan Zee.
Zaterdag: koffie en gebak en warmdansen, lichte lunch in buffetvorm, workshop Bretons, Zweeds en Internationaal met Sibylle Helmer. Dan een hapje en een drankje, Chinees buffet en tot slot jubileumbal met orkest Lavak.
Zondag: ontbijtbuffet, kostuumshow, gelegenheid om te dansen. Iedereen levert tekst en foto’s in voor het jubileumboek. En ieder lid krijgt een jubileum trainingsjasje met Igram logo.

40 jaar: op zaterdag 12 en zondag 13 november 2011 in het Zeehuis in Bergen.
Zaterdag: inloop met lunch, workshop zigeunerdans- en zang met Elsa en Gustav Balazs, zigeunermaaltijd en feestavond met balorkest Wii Muzikanti. Ook was er de druk bezochte waarzegster Madame Samira en een loterij.
Zondag: ontbijt, lachworkshop met Marleen Heeman, demonstratie snaarinstrumenten met Maisa van de Kolk en dansworkshop met Mariëtte van Gelder. Ieder lid krijgt een rode rugtas met Igram logo.

45 jaar: op zaterdag 18 maart 2017 in Geesterhage: workshops internationaal met Jan Knoppers en Dominike Karantzounis, easy dancing met Mariëtte van Gelder en Huub de Jong, folkcafé, zangintermezzo, drie gangen menu en jubileumbal met Balkanswingband Sultan met Harold Kempe. Ieder lid krijgt een rode badhanddoek met Igram logo.

50 jaar: op zaterdag 9 april 2022 in Geesterhage: internationale dansvoorstelling door Paloina. Zaterdagavond 23 april 2022 jubileumbal met orkest Mista en de eigen dansdocenten Harold Kempe, Huub de Jong, Vlasta Bakker en Mariëtte van Gelder.

De organisatie en het bestuur

Het huidige bestuur van Igram bestaat uit de voorzitter, penningmeester, secretaris en twee algemene leden. En ieder jaar schrijft Igram een algemene ledenvergadering uit, met na afloop dansen voor alle aanwezige leden.

Voorzitters

Igram heeft een beleidsplan. Het is immers fijn en handig dat op papier duidelijk staat, wat er allemaal komt kijken bij het runnen van een vereniging. Zo kan het bestuur het beleidsplan als leidraad gebruiken, wanneer het besluiten moet nemen. Daarom heeft Igram voor verschillende onderdelen van de vereniging aangegeven wat belangrijk is en welke afspraken er gemaakt zijn. Lastig blijft het vinden van nieuwe dansdocenten, niet alleen bij Igram; het is een landelijk probleem. Er komen te weinig opvolgers om de huidige dansdocenten te vervangen.

Omdat Igram het belangrijk vindt dat de dansdocenten een adequate opleiding hebben, is het een erkend leerbedrijf voor MBO-dans stagebegeleiding. Igram biedt professionaliteit en verantwoordelijkheid voor hetgeen geleerd kan worden en een veilige leerplek voor dansstudenten. Sinds 1995 volgden vele leerlingen uit de dansopleiding van LCA, MBO-dans en Werelddansleider hun stage bij Igram.

Het Igram ledenaantal varieert tussen de 93 (in 1999) en 180 (in 1982). In 2024 zijn er ruim 135 leden. In 2023 was het oudste lid 88 en de jongste 15 jaar. Igram krijgt momenteel geen subsidie en betaalt de kosten, zoals de vergoeding aan de dansdocenten, de zaalhuur en de evenementen, vrijwel uitsluitend uit de contributiegelden.

Igram heeft een eigen website www.igram.nl, die bestuursleden Clara Seyn en penningmeester Rien Busio up to date houden. Igram kun je ook bezoeken op Facebook en Instagram.

Voorzitter Cathy Halsema verwoordt de doelstelling van Igram als volgt: “De kern van het verhaal is, dat als je een vereniging gezond wilt houden, het belangrijk is dat leden zich betrokken voelen bij de vereniging. Een manier om dat te doen is zorgen dat de activiteiten altijd aansluiten bij ‘het waarom’ van de vereniging. Bij Igram is dat duidelijk: met plezier samen kunnen dansen.”

Tot ziens

Zin gekregen om mee te dansen? Je kunt altijd komen kennismaken bij Igram en de sfeer proeven.

Bronnen:

• Igram nieuwsbladen Brrhah 1 tot en met 125 uit 1983-2014 en de digitale nieuwsbrieven 2015 tot en met 2024.
• Mooij, Ernst, Van jeugdherberg Koningsbosch naar Stayokay Bakkum, 35e Jaarboek Oud-Castricum (2012) pagina 71

Met dank aan: Ellen Bodewes, Lida Busio, Ernst Mooij, Nico Ruckert, Clara Seyn.