In september van dit jaar fotografeerde Hendrikus de Graaf deze grafsteen achter het gebouw van de bouwkundige dienst op landgoed Duin en Bosch. Hij plaatste hierover een berichtje op Facebook. Hendrikus schreef daarbij: “Weggegooid?? Een beetje meer respect zou ook kunnen. Hier zit volgens mij een hele geschiedenis achter.” Zijn vondst werd bij Oud-Castricum bekend en men ging op onderzoek uit. Na beschouwing van de steen ontstond gevoelsmatig de gedachte dat deze niet afkomstig zou zijn van de begraafplaats van Duin en Bosch. De steen moet afkomstig zijn van een graf ergens anders en na ruiming uiteindelijk achter het gebouw van de bouwkundige dienst zijn terecht gekomen. Er lagen nog enkele andere natuurstenen bouwfragmenten, maar geen andere grafstenen of resten daarvan.
De ontdekte grafsteen is een mooi exemplaar met boven de namen van het echtpaar een in reliëf gebeitelde stoomboot. Uit de tekst blijkt dat de man gezagvoerder was bij Koninklijke Paketvaart-Maatschappij. Deze maatschappij was statutair gevestigd in Amsterdam maar met een operationeel hoofdkantoor in Batavia, die heeft bestaan tussen 1891 en 1966 in hoofdzaak voor het onderhouden van scheepvaartverbindingen binnen en vanuit Nederlands-Indië.
Simon Zuurbier heeft een en ander uitgezocht. Het blijkt dat de steen gestaan heeft op het graf van Johannes Christoffel Joon, op 5 februari 1851 geboren te Amsterdam. Hij woonde in Zandvoort (1917, 1919) en is daar in Huize Rustoord overleden op 24 april 1919. Hij werd op 28 april in Zandvoort begraven. Johannes Christoffel trouwde in Rotterdam op 23-8-1900 met de 25 jaar jongere Helena Hendrika Elsevier. Haar geboortedatum is 18 maart 1876 en haar overlijdensdatum 17 juni 1956. In 1917 werd een zoon geboren die echter in dat jaar al is overleden. De vader van Johannes Christoffel – ook Johannes Christoffel Joon geheten – voer in 1853 op een schip naar Batavia.
Vooralsnog blijft het een raadsel hoe deze bijzondere grafsteen in Castricum terecht is gekomen.
Update 21-11-2015
Nadat het bericht op Facebook Nostalgisch Zandvoort was geplaatst kwamen er enkele reacties, onder andere van mevrouw Nel Sandbergen-Kerkman. Zij schreef: “Omdat ik in de commissie Begraafplaats zit en ook in het bestuur van Behoud Zandvoorts Cultureel Erfgoed, hebben wij het mogelijke raadsel half opgelost. Het is nl. heel simpel: er is een verwijderingsverklaring m.b.t. de steen.
Begin jaren ’80 van de vorige eeuw heeft de familie de steen meegenomen en een afstandsverklaring getekend.” Volgens haar is de voorgenomen ruiming van het graf (zonder steen) in bovengenoemde commissie besproken en is er een bericht in het kwartaalblad van het Genootschap Oud Zandvoort geplaatst om eventuele familieleden over de voorgenomen ruiming te informeren. Op dat bericht heeft niemand gereageerd, dus is het graf geruimd en opnieuw uitgegeven. Zij acht het mogelijk dat door toedoen van een familielid, bijvoorbeeld een werknemer van het psychiatrische ziekenhuis Duin en Bosch, de grafsteen op het ziekenhuisterrein is terecht gekomen. Helemaal opgelost is het mysterie dus nog niet.
