Door: Eric Bor
De klossende tred van het paard van de schillenboer. De doffe plof van het deksel van de melkbus als Gerard Kaandorp de bus opent om mijn moeders kan met melk te vullen. (Later verkoopt zijn broer Dorus met zijn zoon Engel ‘dagmelk’ in flessen met zilveren doppen, die rammelen in de kratten. Dan mag ik ook wel eens meerijden in de melkwagen naar de Brakersweg.) De herhaalde roep van de aardbeienverkoper op zijn bakfiets: “Aardebaien mooie aarbai…” De piepende trappers van de broodbakfiets met op de zijkant onder elkaar de woorden “-akkerij -urgmeijer” met één grote B ervoor, zodat ik er altijd “Dakkerij Durgmeijer” in las. Het gepruttel van de bestelwagen van groenteman Zwarte Cor Beentjes. Het vrolijke geluid van het draaiorgel dat de orgelman de straat in duwt en even later het gerammel met zijn mansbakje op de maat van de muziek.
De klap van de deur van de Renault 4cv waarmee de familie Heilbron van nummer twee voorgoed uit onze straat verdwijnt. (Ze emigreerden naar Canada. Het waren mijn buren en hun zoon Maarten was even oud als ik. Zestig jaar later heb ik Maarten via Facebook teruggevonden in Toronto. We corresponderen in het Nederlands, dat hij nog niet is verleerd.) Meisjesstemmen bij een springtouw en jongensstemmen bij een bal. Uit het raam van nummer 7 klinkt de viool van buurmeisje Mieke Biesta. (Later zou ze les krijgen van onder andere Herman Krebbers en de Prix d’Excellence behalen. Ze ambieerde geen solocarrière maar werd aanvoerder van de tweede violen van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Tegenwoordig woont ze in Birmingham.) Uit het raam van nummer twee klinken de eindeloze pogingen om piano-études van Chopin onder de knie te krijgen van buurvrouw Thea die buurvrouw Heilbron opvolgde.
Geruis van steenkool als de kolenmannen hun zakken cokes in een waas van zwart stof storten in het kolenhok in onze schuur. Gehamer, gezaag, geroep, gezang en gevloek op en onder de stellingen rond de vorderende huizenblokken aan de Beatrixstraat. Allemaal eerlijk handwerk. De metselaars slaan stenen met een hamer en een troffel doormidden. Na werktijd gemopper van de opzichter die wij ‘Hattemetat’ noemen. (Hij deed zijn best om te voorkomen dat wij de stellingen beklommen en hutten bijeenscharrelden van het alom aanwezige bouwmateriaal.)
’s Avonds in bed hoor ik contactgeluiden van de wandkoffiemolen van buurvrouw Edam en door het dakraam geloei van verre koeien, gekoer van de duiven van Van den Berg en geratel van een grasmachine. Soms voegt zich daarbij het ritmische geroffel van de oefenende VIOS meisjesdrumband bij de Augustinusschool. (Waarom is het in mijn herinnering altijd zomer?) De geluiden van toen zijn verstomd. Voorbij, voorgoed voorbij *).
*) vrij naar een dichtregel van J.C. Bloem
BronnenFoto’s:
- Afb. 1. Paard en wagen van de schillenboer in de Henri Schuytstraat. Voor kinderen was het altijd een feest erop te zitten. Foto: Beeldbank Oud-Castricum
- Afb. 2. Melkboer Gerard Kaandorp met zijn bakfiets ‘De Forens’. Foto: Beeldbank Oud-Castricum.
- Afb. 3. Luchtfoto van de Prins Hendrikstraat (in aanbouw) , de Frederik Hendrikstraat (waarin ik woonde op nummer 4) en de Mauritsstraat uit 1955. De aangrenzende huizen aan de Beatrixstraat zijn nog niet gebouwd. Foto: Beeldbank Oud-Castricum
- Afb. 4. Luchtfoto uit ongeveer 1959. De Beatrixstraat en de Maranathakerk zijn klaar, de Prins Hendrikstraat en de Juliana van Stolbergstraat aan één zijde en de Willem de Zwijgerlaan is in voorbereiding. Foto: Beeldbank Oud-Castricum,
- Afb. 5. De VIOS meisjesdrumband omstreeks 1960 op de Mient. Foto: Beeldbank Oud-Castricum.
N.B. Meer columns van Eric Bor lezen?
U vindt al zijn columns hier.
