Op 30 maart 1977 werd door de gemeenteraad van Castricum een historisch besluit genomen. Van de stichting Albert Asjesfonds werd in totaal 27.5 ha land gekocht, gelegen ten oosten van de wijken Molendijk en Noord-End, bestemd voor toekomstige uitbreiding van de gemeente. Tot deze aankoop behoorde ook de Albert’s Hoeve, gelegen aan de Molendijk nummer I (bij de Dorcamp) en de eendenkooi.
Albert Asjes, geboren op 17 mei 1864 en overleden op 16 oktober 1939, was de vroegere eigenaar van deze landerijen. Bij het testament, opgemaakt op 3 oktober 1939, bepaalde hij dat zijn gehele bezit zou worden ondergebracht in een op te richten stichting “Het Albert Asjesfonds”. Het hoofddoel van de stichting zou zijn de boerderij in stand te houden en de opbrengst van het bedrijf te besteden voor godsdienstige en liefdadige doeleinden. De kerkvoogdij van de Nederlandse Hervormde Gemeente zou het bestuur van de stichting moeten vormen.
De boerderij zou de naam “Albert’sHoeve” moeten blijven dragen en door een protestantse boer moeten worden bewoond. Ook de eendenkooi zou in stand moeten blijven en dienen als rustplaats voor vogels.
Krachtens de testamentaire beschikking kon de stichting de goederen niet verkopen.
Ingevolge een rechtelijke uitspraak werd de stichting in 1976 toch gemachtigd tot verkoop en liquidatie van de stichting.
Albert Asjes was de zoon van Arie Asjes (geboren I januari 1833) en Dieuwertje Bommezij, die eveneens de Albert’sHoeve bewoonden. Albert is nooit getrouwd geweest. Familieleden van hem herinneren zich dat Albert wel eens op het punt heeft gestaan om in het huwelijk te treden. Deze verbintenis kwam echter niet tot stand. Zowel de verloofde van Albert als hijzelf waren door vererving in het bezit gekomen van een boerderij en beiden weigerden deze te verlaten….. De grootvader van Albert Asjes heette ook Albert. Deze was geboren in 1793 te Heemskerk en hij was waarschijnlijk de stichter van de Albert’sHoeve. De vader van deze Albert was Evert Asjes, geboren in 1757 in Dalfsen in Overijssel.
Om nog eens wat meer te weten te komen over Albert Asjes spraken we met Gerrit Veldt (geboren 5 september 1908) en Jan Zomerdijk (geboren 2 mei 1905), die hem erg goed gekend hebben. Zij vertelden dat Asjes een soort herenboer was. Koeien heeft hij nooit gehad. Zijn land verhuurde hij grotendeels op zeer billijke condities. Asjes had alleen een paar mooie paarden, waarvoor hij wat hooi teelde.
Paarden waren zijn grootste liefhebberij. Zo af en toe bezocht hij concoursen o.a. in Hoofddorp. Jan Zomerdijk en Gerrit Veldt weten zich ook nog goed te herinneren dat Albert op zondagen zijn paard voor de tilbury spande en een ritje door de polder maakte.
Hij was een echte liefhebber van de natuur en tegelijk jager. Veel heeft hij niet geschoten, omdat het doden van een dier hem eigenlijk altijd aan het hart ging. In de omgeving van de boerderij werd nooit gejaagd en veel hazen en konijnen hebben daar dan ook een hoge leeftijd bereikt. In het begin van de dertiger jaren liet Asjes de eendenkooi aanleggen en verwierf hij het kooirecht. Uren observeerde hij de soms duizenden eenden vanuit zijn schuilplaats. De kooi is zelden of nooit in gebruik geweest voor het vangen van eenden.
Als een van de eersten in Castricum liet Albert elektrisch licht aanleggen en wel door Nelis Stolk, die samen met Piet van Duyn de radiodistributie in Castricum verzorgde.
Ook was hij een van de eerste autobezitters in Castricum. Jan Zomerdijk hoort hem nog “Ho” roepen toen hij zijn schuur binnenreed en de auto tot stilstand wilde brengen.
In de Albert’s Hoeve werd in vroeger jaren een zogenaamde zomerstal ingericht. Het aardewerk en porselein werd daar dan fraai uitgestald. Albert Asjes heeft deze en andere antiquiteiten aan de Nederlandse Hervormde Kerk nagelaten.
Op de begraafplaats bij de oude dorpskerk ligt Asjes overeenkomstig zijn laatste wil samen met zijn ouders begraven. Een imposante steen bedekt het graf.
De werkgroep heeft van de Nederlandse Hervormde Kerk onder andere een antiek kastje uit bezittingen van Albert Asjes in bruikleen ontvangen. Op dat kastje komt in houtsnijwerk een gedichtje voor. Een betere typering van de eenvoudige mens Albert Asjes dan hieruit spreekt, zal nauwelijks te geven zijn:
Men ziet de vogels op de bomen
de dieren grazen in de wey,
de mens is vrolijk in zijn harte
hij dankt zijn God en hij is blij
© N.A. Kaan – 2e Jaarboekje – Stichting Werkgroep Oud-Castricum – 1979
De gemeente heeft in samenwerking met de historische verenigingen en met de monumentenraad op diverse plaatsen fraaie informatiebordjes bij monumenten geplaatst, wat getuigt van veel waardering voor onze cultuurhistorie. De realisering van het provinciaal Archeologisch Informatie Centrum in ons dorp wordt gevoeld als een prachtige beloning voor het archeologisch pionierswerk dat hier is verricht.
Ons dorp beschikt al bijna 80 jaar over de ijsbaan aan de Zeeweg. Op 24 januari 1933 werd de ijsvereniging opgericht die in 1935 ‘Vereniging Kennemer IJsbaan’ (VKIJ) gaat heten. Het doel van de vereniging is het doen beoefenen en het bevorderen van de schaatssport in al zijn verschijningsvormen en alles wat daarmee verband houdt. In het artikel wordt de geschiedenis van de jubilerende vereniging uitvoerig belicht.
In 1931 wordt door de Gereformeerde Gemeente een kerkgebouw aan de Beverwijkerstraatweg in gebruik genomen. In 1955 wordt een nieuwe kerk, de Maranathakerk, gebouwd nu op de hoek van de Prinses Beatrixstraat en de Kleibroek. Het artikel beschrijft de ontwikkelingen in de Gereformeerde Kerk die in 2005 is opgegaan in de Protestantse Gemeente Castricum. 
Het artikel over de geschiedenis van de kranten in Castricum begint met de uitgave in 1919 van het Weekblad voor Castricum en de komst van de eerste drukkerij aan de Korte Cieweg. De 92-jarige Jan Boesenkool komt aan het woord over het Nieuwsblad voor Castricum dat ruim 40 jaar in handen is geweest van de familie. Ook passeren de verschillende drukkers en redacteuren de revue. 
Met een treurdicht in de lokale krant werd in 1999 voor het eerst de zorgelijke toestand van de middeleeuwse Maer- of Korendijk in de publiciteit gebracht. Na een lange periode van overleggen, onderzoeken, informatie uitwisselen en beslissingen nemen, heeft in 2010 in opdracht van de gemeente Castricum het herstel plaatsgevonden. Op zaterdag 5 juni 2010 vond de feestelijke opening plaats. Het traject naar het herstel is een onderdeel van de dijkgeschiedenis geworden en wordt in dit artikel uit de doeken gedaan. 
Op 11 november om precies 11.11 uur begint elk jaar het carnavalsseizoen. Het feest dat zes weken voor eerste paasdag losbarst, wordt vooral gevierd in Noord-Brabant en in Limburg, maar in 1971 brak het virus ook uit in Castricum. De carnavalsvereniging ‘De Windtrappers’ is op 11 november 2011 officieel opgeheven. De herinnering aan de vele roemruchte prinsen, feesten en optochten uit de eerste tien jaren van de vereniging wordt gepresenteerd.
In de serie over de middenstanders, die ons dorp in zo’n 100 jaar heeft gekend, zijn dit keer de slagers aan de beurt. Ook hiervoor geldt dat het aantal winkels in de loop der tijd is teruggelopen. Rond 1950 bestonden er zo’n acht slagerijen op een inwonertal van 9.000. Momenteel tellen we er bij circa 23.000 inwoners nog vijf.
Misschien zijn er nog ouderen die zich het beeld herinneren van de dorpsveldwachter, die in uniform door het dorp liep, uitgerust met sabel en opschrijfboekje. Bekende namen uit het begin van de vorige eeuw zijn Piet Bleijendaal en Ariën Gorter en 
Rond de extra aandacht in 2013 voor de Slag bij Castricum volgt een korte beschrijving van de gevechten in 1799 van de Huzaren van Castricum. Dit legeronderdeel zette uiteindelijk in deze oorlog de beslissende actie in. De bijzondere rol die legeraanvoerder kolonel De Quaita hierin speelde, wordt toegelicht. 
In dit artikel wordt de geschiedschrijving voortgezet van de tien panden aan de even zijde van de Dorpsstraat tussen Korte Cieweg en Koningin Wilhelminalaan. Het vermeldt de opeenvolgende bestemmingen van vooral de winkelpanden en de families.
In 1913 start Antoon Borst te Bakkum een aannemersbedrijf en koopt in dat jaar een onbebouwd perceel grond gelegen aan de oostzijde van de Bakkummerstraat, dat zich uitstrekt van de Eerste tot de Tweede Groenelaan. Hier bouwt hij zijn eerste bedrijfspand. Het bedrijf realiseerde in 1986 het bedrijventerrein Castricummer Werf en heeft inmiddels een enorme groei doorgemaakt.
